Met de boot of met de tunnel dat was de vraag. De meningen waren hierover verdeeld. Het zou een enorme wandeling worden naar het veld van BKC waarschuwden sommigen.
Maar de meerderheid was toch voor de boot. Dus verzamelen we bij de Sprong en rijden we met auto’s naar het parkeerterrein van het Veer in Vlissingen.
Met 5 spelers, 1 coach en 6 supporters gaan we aan boord. Omdat Loïs er niet bij is, valt Merel in. Ze is sinds kort lid van Swift en heeft nog geen wedstrijd gespeeld. Spannend zo’n eerste wedstrijd! De wind doet de boot schommelen terwijl de ploeg samen de boot verkent. Het miezert maar gelukkig zet het niet door.
Als we in Breskens zijn aangekomen, beginnen we aan onze 1,8 km lange voettocht. Sommigen rijden op een stepje. We vliegen er over want we hebben maar een half uurtje om bij het veld te geraken. Het lukt ons makkelijk. Het miezert nog steeds als we aankomen en proppen ons in het knusse, overvolle clubhuis van BKC. Shirtjes aan en dan het veld op. Lekker schieten. Het gras is nat en glad. De bal daardoor ook.
De scheidsrechter begint de wedstrijd. We houden onze oranje trainingsjassen aan om ons warm te houden. Maar niet alleen onze trainingsjassen houden ons warm, ook de snelle aanvallen en het fanatieke onderscheppen. De scheidsrechter houdt van sprong ballen en die geeft hij de eerste tien minuten dan ook geregeld. Mylène, Aram en Isabella scoren bij elkaar in de eerste 10 minuten 8 doelpunten. Een minuutje rust en dan tijd voor Merels debuut.
Omdat BKC met meer dan 3 punten verschil achter staat, spelen ze met een superspeler. Maar toch weet Isabella vrij te staan en ze scoort twee maal. Dan slaat BKC terug. 1 – 10. Merel die al goed kan gooien en vangen, scoort haar eerste doelpunt. Met één hand zelfs! Aram scoort ook een prachtig doelpunt en Merel, die de smaak te pakken heeft, maakt het 13e doelpunt van deze wedstrijd.
In de rust drinken we siroop in de kantine. De familie Rentier zorgt voor een lekker stuk ontbijtkoek bij de siroop. En zo kunnen we weer helemaal aangesterkt de tweede helft beginnen. Mylène en Merel score samen 5 x en het staat 1 – 18. We hebben weer een minuutje rust. Christophe die heel de tijd hard werkt – net als de rest van de ploeg, krijgt de bal maar niet in de korf. Het gaat er uiteindelijk ook niet om wie er scoort maar dat we het samen doen. En dat doen we. De ene wedstrijd scoort de een wat meer raak dan de ander.
De laatste 10 minuten staat Merel aan de kant en scoren Aram, Isabella en Mylène weer. Volgens mijn aantekeningen is het 1 – 22. Maar waarschijnlijk heeft de scheidsrechter Mylène haar laatste doelpunt (van negen) niet meer genoteerd want hij schrijft vol overtuiging 1 – 21 op het wedstrijdformulier. Ach. Hoe het ook zij. We hebben een super wedstrijd gespeeld. Snelle aanvallen opgezet, rond gespeeld en goed afgemaakt. Na de strafworpen zetten we onze terugtocht in. Vol enthousiasme die geen vermoeidheid kent.
Op de boot zakken we moe en voldaan op de stoelen en vallen we aan op onze boterhammen. We bedanken onze (trouwe) supporters en natuurlijk Merel voor haar schitterende debuut!
Nicolette