Vorige week hebben we nipt verloren van Togo D1. Vandaag kunnen we revancheren.
Dit weekend geen gladde ballen door de regen maar een stralende zon. We hebben afgelopen dinsdag intensief èn goed getraind en voor de wedstrijd doen we een uitgebreide warming up. We zijn er klaar voor!
We beginnen met Tijn, Harm, Anne-Sophie en Mylène in de aanval. Er komen van tijd tot tijd mooie acties uit de aanval en als Anne-Sophie een doorloopbal neemt, zit die en staan we met 1-0 voor. Mylène krijgt een strafworp mee. Die ze onderhands neemt, de bal rolt in de korf, draait en schiet er weer uit – helaas. We wisselen van vak. De aanval met Esmee, Nina, Aram en Christophe komt niet tot een schot. Togo helaas wel en het staat 1 – 2 in de rust.
Teleurgesteld sjokken we naar het clubhuis. Hard gewerkt maar niet het gewenste resultaat. Gelukkig hebben we nog een helft om te laten zien dat ook wij kunnen scoren!
In de tweede helft wordt de sfeer van de wedstrijd bepaald door de coach van Togo en de scheidsrechter. De coach van Togo is het niet eens met de scheidsrechter. In het veld zie ik de hoofden van de Swift-spelers de onvriendelijke conversatie volgen. Een supporter probeert, op een vriendelijke manier, de coach op zijn voorbeeldfunctie te wijzen en respect te hebben voor de scheidsrechter. Maar daar trekt hij zich vooralsnog weinig van aan. Tijn scoort en even later ook de (onderhandse) strafworp die hij mee krijgt. Super! Maar Togo scoort ook. En rap. Hoe groter het verschil wordt, hoe minder het kritiek van de coach op de scheidsrechter. Wij gaan ons spel gehaaster en slordiger spelen. Aram maakt een prachtig schot van afstand. Maar het mag het gat niet dichten. We verliezen met 4-10.
