Het was vroeg op voor senioren!
Na een voorspoedige reis arriveerden we in een mooie nieuwe hal “In de Roos”
Als inspirerende wedstrijden in ons voorprogramma twee F-wedstrijdjes, waar vooral het enthousiasme aanstekelijk was.
We namen ons voor om minstens even gedreven aan de pot te beginnen als we vorige week hebben gedaan. Het inspelen was weer goed serieus en van af het eerste fluit signaal zaten we er boven op.
De tegenstander van Jouke had echter zijn viezier zo scherp en schoot zo gemakkelijk van uit t hoekje van t vak dat daar geen kruid tegen gewassen leek.
En omdat de routine van de verdedigers onze rebound aanvankelijk buiten spel zette, keken we al snel tegen een 2 – 0 achterstand aan.
3-0 werd het eer wij zelf door Daniëlle iets terug konden doen.
Van af dat moment gingen wij weer meer en meer mee doen.
Kregen grip op hun aanval, creëerden onze eigen kansen met een hoger bal tempo en… rondden die kansen ook af!
Joyce, Ben, Carlien, Ingmar, Jouke en Steven namen ons wat scoren betreft op sleeptouw.
Helaas is er tijdens de wedstrijd niets op papier gezet, dus schrijf ik volledig van uit mijn trotse herinneringen… Er is dus een kans dat ik iemand vergeet te vermelden.
Dat zegt dan meer over mijn geheugen dan over zijn of haar prestatie!!!
Zoals gezegd, wij kregen grip op de wedstrijd.
Wij lieten de warrige arbitrage over ons heen komen in tegenstelling tot de clubgenoten van die arme scheids. Wat gingen die tegen hem te keer.
De frustratie om de ommekeer in de wedstrijd was groot bij de tegenstander.
De heer van Ingmar deed gewoon zichtbaar zijn best om Ingmar te blesseren.
Maar dat alles kon niet voorkomen dat wij gelijk kwamen, zij met moeite de voorsprong weer pakten en we met een kleine achterstand de rust in gingen.
Een rust waarin menig speler/ speelster van ons over zich zelf dacht de tegenstander niet aan te kunnen. Met alle overtuigingskracht die in me was, die mensen van het tegendeel overtuigd. Akkoord het ging bepaald niet gemakkelijk, maar ik proefde op zijn minst een gelijk spel.
Zo meer overtuigd van ons zelf gingen we de tweede helft in.
En in die helft zetten wij onze opgaande lijn door.
Wij kregen meer en meer grip op hun aanval, die daardoor minder en minder productief werd en omgekeerd evenredig hier aan werden wij succesvoller in de afronding.
Wij werkten de achterstand weg, kwamen op voorsprong, bouwden die uit tot drie punten…
Daniëlle kon de strijd niet volhouden en werd onder terecht applaus gewisseld. Jesscia nam haar plaats in. Kennelijk had Daan haar tegenstandster zo goed partij gegeven dat ook zij nu het veld ging verlaten. De speler-coach deed haar intrede bij de tegenpartij.
Zij dacht het tij nog te keren door overtredingen uit te lokken en te fingeren van Jessica.
Ze liet zich regelmatig met kreten er bij vallen, ook scheids roepend, gelukkig gaf deze laatste geen krimp. Als ultieme poging liep ze vervolgens keihard recht tegen Jessica op, die niet wankelde – en dat op zich was al knap- waardoor ze op haar rug stuiterde bijna overmand van aangedaan onrecht omdat ze vervolgens gelukkig ook deze keer de bal tegen kreeg.
In zelf vertrouwen groeiend door dit zielige vertoon, hebben wij de pot keurig uitgespeeld en zeer, zeer verdiend de punten mee naar huis genomen! 17-19!!!
Een trotse coach!!
Hans
Categorieën: WedstrijdenWedstrijdverslagen